27 Nisan

Geçenlerde sevdiğim bir dostumla içmekten büyük keyif aldığım latte ile birlikte bir cafede oturuyorduk. Konu döndü dolaştı ve karşı cinslere geldi.Yaklaşık dört aydan beri hayatımda kimsenin olmadığını bilen arkadaşımın dikkatini çekmiş.Can neden bir birliktelik yaşamıyorsun? diye sorusunu sormaktan da esirgemedi kendini.Üstelik elimdeki fırsatları biliyordu da. Bu soru uzun zamandan beri tarafıma sorulmasından korktuğum ve er geç karşıma çıkacağını bildiğim bir soruydu.Belki de konuşmak iyi gelecekti.Bende tek bir kelimeyle ifade ettim.Tiksiniyorum...Ne zaman el ele-kol kola bir çift görsem midem bulanıyor.Birbirlerine olan diyalogları çok salakça çok çocukça geliyor.Midem bulanıyor.İstemiyorum dostum.Kafam rahat bu şekilde. Arkadaşım da olmaz bu şekilde ömrünün en güzel çağındasın.Sana birini bulmamız gerek dedi.Yazın bizimkilerde yok.Ev bize kalır.Sen senin kız arkadaşınla ben de benimkisiyle takılırım dedi.Ama diyeceğine de çok fazla pişman oldu.Kim bilir belki de benden böyle bir tepki beklemiyordu. (Zaten şöyle bir durum var.Dış görünüşüme bakanlar, benim burnumun havada dünya umrunda olmayan,kokoşlardan hoşlanan bir tip olduğumu zannederler.Ta ki üniversiteden beri.Ama işin aslı öyle değil.Bu zamana kadar bırak çıktığım kızları,hoşlandığım kızlar bile çok sıradan ve sadelerdi.Böylede devam edecek.)
--Çok yanlış düşünüyorsun arkadaşım.Bu kadar basit mi herşey!Ben bir kızı ayarlayacağım ve eve mi atacağım?Bunu nasıl yaparım?Yapsam vicdan azabı çekmez miyim? Benim bir kız kardeşim yok.Peki ya olsaydı.Bunlar benim başıma gelseydi.Ne yapardım? Kimsede kusuruma bakmasın ama burdan çok ciddi söylüyorum.Ben namus için adam öldürürüm.Hemde gözümü bile kırpmadan.Değerler bu kadar basit olmamalı.Onlar kutsal.Herşeyin bir zamanı var.Bir vakti var.Ayrıca ben ilahi adalate inanırım arkadaş.Bugün ben yaparım.Yarın da el gelir benim kızıma yapar.Öyle şey olmaz.Olmamalı!Anlamış değilim zaten bazı geri zekalıları.Safları buluyorlar ve yatağa atıyorlar. Sonra da arkadaş sohbetlerinde bak ben bunu yatağa attım.Şimdiki hedefim de bu.Gel hadi iddiaya girelim.Yapamazsam bana da X demesinler.Aklımız gerçekten sadece bacak arasına çalışıyor.Bu oturaklı cevabımdan sonra sustu ve gözümde zavallı katagorisinde yer alan arkadaş listeme eklendi
     Bugün beşçeşmelerde her zaman çay içip sokak simidi yediğim bir cafeye gittim.Bir müddet sonrada liseli bir grup geldi.Beş kız,iki erkek.Yalnız bir sorun vardı.Kızlar içmişler ve sarhoşlardı.Şansıma da gelip arkamdaki masaya oturdular.Kızlar bağırıyorlar utanmadan ahlaksız kelimeler ediyorlardı. Benim gözümde geleceğin eskortları olma yolundaki zavallılardı bunlar.Bir müddet sonra cafenin sahibi de geldi uyardı.Arkadaşlar sessiz olun! Gürültü yapmaya devam ederseniz kovarım sizi!Birkaç dakika susan ergenler tekrardan bağırarak konuşmaya devam ettiler. Sonra sırtımda birşeyin temasını hissettim.Arkamda oturan sarhoş kızlardan biri bir bardak suyu sırtıma dökmüştü.Hemen arkama dönüp neler olduğunu anlamaya çalıştım.Masada oturan erkekler özür üstüne özür diliyorlardı.Tam kalkıp bir tokat atacaktım ki.Kızın yüzüne baktım.Gözlerime içine bakıyordu.Ama böyle bir bakma olamaz.Sanki suç benim değil.Ailem benimle ilgilenmiyor.Sadece okula yollamakla iyi anne ya da baba olduğunu zannediyorlar.Eğer öyle olsalardı,ben şimdi bu hale düşmezdim der gibiydi.O kadar tuhaf oldum ki,midem bulandı.Suçlu kız değildi ki.Suçlu annesiydi,suçlu babasıydı.Ne diyebilirdim ki onbeş,onaltı yaşlarındaki ergenlere.Zaten cafenin sahibi olanları gördü ve çocukları kovdu.Üzüldüm ama.O kız için üzüldüm.Yanındaki erkeklerin niyetini anlamadıkları için üzüldüm.Sarhoş olup bu küçük yaşta kadın olacağı için üzüldüm.Bu olayları görüp nasıl bir düzen kurabilirsin ki?
   Geri kafalıyım ben arkadaşım.Babanem gibi,babam gibi, amcam,halam,bakkal Adem abi,fırıncı Ziya abi gibi geri kafalıyım.Zamanın kokoşları,eskortları,fahişeleri,of ne kadar salaksın! biraz modern ol diyen ama asıl salakların kendileri olduğunu bilmeyen geri zekalıları varsınlar bana geri kafalı desinler.Ben bu halimden çok mutluyum.Umarım da hep bu şekilde devam eder.İlahi adalete inanıyorum.İnanıyorum ki benim için de doğru kişi var.Benim fikirlerimle örtüşen düşüncelere sahip birisi çıkacak bir gün. Bu tarz işler kadere bırakılmalı.Nasıl olsa hayat hızlı bir şekilde akıp gitmekte.

6 Nisan

Öyle bir hayatta yaşıyoruz ki herşey sınavla bütünleştirilmiş durumda. Bu hafta tam sekiz sınava girdim.Mayısın sonuna kadar da dokuz sınavım daha var. Stres üst seviyede.Normalde böyle şeyleri takmayan ben bu yıl belkide son senem diyem çıldırmak üzereyim.Yüzüm hep sivilce oldu. Ama bu cefa çekilmezse ileride güzel günler nasıl yaşansınki. Özellikle 2011 yılı hayatımın dönüm noktası. Gerek sınavlar bakımından, gerekse askerlik bakımından bu yıl halledeceğim bir yıl. Bunlarda biterse zaten birşey kalmayacak. Ya da bana öyle geliyor.Belki de hayat o zaman başlayacak. Gelecek nisan gibi askerden geldiğim zaman Yeditepe Üniversitesinde MBA programım başlayacak. Sonrasında bir iş macerasına tekrar gireceğim.Yazında arabamın borcu bitiyor ve hemen bir ev için krediye başvuracağım.Düşününce hayat biter dert-stres bitmez.Üç yıl içerisinde Bournemouth Üniversitesinde doktora eğitimi.Belki hayatımın geri kalanını orada ikame ederim. Ya da dönerim.O kadar uzun süreli plan yapıp bağlı kalmak istemiyorum.Şimdi tek düşüncem 24 Nisan daki ALES sınavım.Bundan da alnımın akıyla başarılı çıkmak istiyorum.Çıkacağımda...